13.8.11

ΓΛΥΠΤΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ 2. Ο ΚΟΥΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

Κούρος του Μονάχου
540-530 π.Χ.
Μάρμαρο Πάρου. Ύψος 2.10μ

Έργο άγνωστου γλύπτη αττικού εργαστηρίου από παριανό μάρμαρο, ο κούρος αυτός αποκτήθηκε από τη Γλυπτοθήκη του Μονάχου το 1910.
Εικονίζεται ένας γυμνός νέος στον τύπο του κούρου: όρθια στάση, με το αριστερό του πόδι να προβάλλει ελαφρώς προς τα εμπρός, τους βραχίωνες τεντωμένους και τα χέρια σφιγμένα σε γροθιές. ενώ εξωτερικά δίνει την εντύπωση ενός ακίνητου αγάλματος, εσωτερικά μοιάζει να είναι γεμάτο ζωή. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου κούρου είναι το αθλητικό σώμα με μύες στα χέρια και στην κοιλιακή χώρα, καθώς και η κοντή κόμμωση, που αφήνει ελεύθερους τους γυμνασμένους ώμους. Η κοντή κόμμωση αποτελεί γι' αυτή την περίοδο καινούργιο στοιχείο, που στο β' μισό του 6ου αιώνα είναι χαρακτηριστική των κοινών θνητών και επιτείνει το αθλητικό ιδεώδες, αντίθετα με τη μακριά κόμμωση που συνήθως έχουν οι θεοί και οι ήρωες. Οι νέοι γυμνάζονται και συναγωνίζονται μεταξύ τους γυμνοί στις παλαίστρες και στα στάδια. Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε σε ποιον τάφο ήταν στημένος και εάν αναπαριστά έναν αθλητή που πέθανε νέος. Τα σωζόμενα δείγματα κούρων που προέρχονται από εργαστήρια της Αττικής είναι κυρίως επιτύμβια μνημεία. Ο άγνωστος καλλιτέχνης που φιλοτέχνησε αυτό το έργο διαμόρφωσε με δεξιοτεχνία τη μορφή στον όγκο του μαρμάρου ώστε ο νέος να φαίνεται ελαφρύς και αέρινος.


Τα αγάλματα των κούρων ήταν αφιερώματα σε ιερά ή αποτελούσαν επιτύμβια μνημεία προς τιμήν των νεκρών και εικονίζονται πάντα σε "ηρωική γυμνότητα". Αποδίδονται συνήθως σε απόλυτα μετωπική στάση, ώστε να μπορούν να διχοτομηθούν κατακόρυφα. Ωστόσο, αυτή η συμμετρία είναι φαινομενική γιατί τα δύο αυτά τμήματα της διχοτόμησης δεν είναι απολύτως ίδια. Ακριβείς μετρήσεις έδειξαν ότι υπάρχουν ανεπαίσθητες αποκλίσεις, οι οποίες δίδουν στο άγαλμα μια αδιόρατη ζωντάνια και κίνηση που διατρέχει όλο τοσώμα, τη λεγόμενη "λανθάνουσα κίνηση".

Η ελληνική τέχνη στα μουσεία του κόσμου. Γλυπτοθήκη Μονάχου (Καθημερινή, 2010)

Δεν υπάρχουν σχόλια: