10.10.10

ΜΥΡΩΔΙΑ ΑΠΟ ΣΠΕΡΜΑ. ΟΙ ΧΑΡΟΥΠΙΕΣ ΤΟΥ ΖΑΠΠΕΙΟΥ


Από χαρουπιές άλλο τίποτα. Γεμάτοι οι δρόμοι στο Μετς, στο Παγκράτι, στον Ευαγγελισμό, στο Ζάππειο και αλλού.
Ακούμε χαρούπια και θυμόμαστε την Κατοχή. Έχουν γλυτώσει κόσμο αυτά τα δένδρα. Δεν είναι δε καθόλου άγευστα. Έχουν μια πολύ ιδιαίτερη γλύκα. Σαν λιβάνι μυρίζουν.
Πριν γίνουν την άνοιξη που δένει ο καρπός όλο το δένδρο μυρίζει σπέρμα. Έφερα στην μύτη μου φύλλα, τα σύνθλιψα, ζουμούχλησα άνθη, φλούδα απ’ τον κορμό, τσάκισα κλαράκια τίποτα. Όλο το δένδρο όμως αποπνέει αυτήν την χαρακτηριστική νωπότητα και φρεσκάδα του σπέρματος.
Στο Ζάππειο στα ενδότερα, πίσω απ’ τις χαρουπιές γινόντουσαν τα βράδια ερωτικές περιπτύξεις ομοφυλοφίλων. Συμμετείχε εν δόξη και η όσφρησις.
Αλλά αυτά τα τρεμοψυχισμένα αγκαλιάσματα τείνουν να εξαφανιστούν γιατί κούρεψαν τους θάμνους όπως στην Αγγλία και έβαλαν παντού προβολείς εδάφους και κάγκελα. Ακόμα και το μονοπάτι που ένωνε το Ζάππειο με την Αγία Φωτεινή το καγκελόφραξαν. Ευτυχώς οι ιερείς δεν έβαλαν ακόμα κάγκελα στην Αγία Φωτεινή.
Το μονοπάτι κοντεύει να το καταπιεί η φύση. Την έξοδό του την στόλισαν με γκράφιτι αλλά είναι μικρή η παρηγοριά.

Σωτήρης Δημητρίου: Τα οπωροφόρα της Αθήνας (Πατάκης, 2005)

Δεν υπάρχουν σχόλια: