8.7.10

ΜΙΑ ΠΕΜΠΤΗ ΒΡΑΔΥ ΣΤΙΣ ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ


(…) δεν τους είχε ακούσει να έρχονται, δεν είχε αντιληφθεί την παρουσία τους όταν από ώρα τον παραμόνευαν. Ήθελαν διασκέδαση και την είχαν» χτυπούσαν, έδερναν μέσα στο πάρκο όποιον μπορούσαν να τσακώσουν, θα τον χτυπούσαν όσο ήθελαν, για τη διάρκεια του ξυλοδαρμού μόνο εκείνοι αποφάσιζαν. Ήταν νέοι και δυνατοί, και πεπεισμένοι για το αδιαφιλονίκητο της ενέργειας τους.
Συνήθως ξεφύτρωναν τα Σαββατοκύριακα, σήμερα ήταν Πέμπτη. Ζεστό και πηχτό έβγαινε το αίμα από τη μύτη και το στόμα του. Τι εντύπωση θα έκανε αύριο αν εμφανιζόταν στη δουλειά του με πρησμένη, μελανιασμένη μύτη και σχισμένα χείλη;
Άλλο ένα χτύπημα, ένα ελαφρό τρίξιμο κάτω από το δέρμα, κι έχασε πάλι τις αισθήσεις του, αυτή ήταν η σωτηρία του, προσωρινά.
Όταν συνήλθε ξανά, συνειδητοποίησε αμέσως ότι γύρω του στέκονταν τέσσερις άντρες. Ο Ερνέστ ήταν ο στόχος τους: «Κωλογαμιόλη» μούγκρισαν.

Αλέν Κλοντ Ζούλτσερ: Ένας τέλειος σερβιτόρος (Μεταίχμιο, 2010)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Τόση αγωνία, τόσος φόβος,μοναξιά, ματαίωση. Στην ερημιά του πάρκου για μια στάλα καύλας. Η.. Μήπως για να βιωθούν όλα τα παραπάνω.