.
Η παρέλαση του Σέργιου και του Βάκχου μέσα από τους δρόμους της πόλης, θυμίζει την ποινή για τις ομοφυλοφιλικές πράξεις όπως περιγράφεται από τον Προκόπιο (Μυστική ιστορία, 11), τον Μαλάλα και τον Θεοφάνη. Η ποινή αυτή ήταν μεταγενέστερη της υποτιθέμενης ημερομηνίας (309 μ.Χ.) του μαρτυρίου των αγίων, μπορεί όμως να προηγείται χρονικά από την περίοδο στην οποία έζησαν πραγματικά. Από την άλλη πλευρά, δεν αναφέρεται στη βιογραφία τους κανένα ερωτικό έγκλημα. Αντίθετα, μετά από μια σημαντική θεολογική συζήτηση για τα πλεονεκτήματα του μονοθεϊσμού επί της ειδωλολατρίας, ο εξοργισμένος αυτοκράτορας τους αντικατέστησε στο στρατό με αυτούς που τους είχαν κατηγορήσει και τους έστειλε σε μια απομακρυσμένη επαρχία. Εκεί όπου είχε τοποθετήσει τον φίλο τους. Σε ένα γράμμα τούς έλεγε πως αν μετανοούσαν θα τους συγχωρούσε και θα επέστρεφαν στη Ρώμη, «αν όμως δεν πεισθούν και επιμένουν στην ανίερη πίστη τους, τότε τιμωρήστε τους με βαρύτερες ποινές και αφαιρέστε τους κάθε ελπίδα ζωής με την απειλή του ξίφους. Αντίο». Στο δρόμο «οι δυο τους τραγουδούσαν ψαλμούς και προσεύχονταν σαν να είχαν ένα στόμα» (και πάλι αναφορά στον Τερτυλλιανό για τον γάμο ετεροφύλων).
Ο Βάκχος χτυπήθηκε μέχρι θανάτου και οι εκτελεστές του εξαντλήθηκαν από την προσπάθεια. Ο Σέργιος, στον οποίο ο Αντίοχος όφειλε τη θέση του, επέστρεψε στη φυλακή.
Ο Δούκας, εξαντλημένος από την ήττα του, διέταξε να μην ταφεί η σωρός [του Βάκχου] αλλά να την πετάξουν έξω για να τη φάνε τα σκυλιά, τα άγρια ζώα και τα πουλιά γύρω από το στρατόπεδο. Έπειτα σηκώθηκε να φύγει. Αμέσως μόλις πέταξαν το πτώμα σε κάποια απόσταση από το στρατόπεδο συγκεντρώθηκαν γύρω του πολλά ζώα. Όμως τα πουλιά που πέταγαν από πάνω του τον φύλαγαν και δεν άφηναν τα αιμοδιψή ζώα να τον ακουμπήσουν.
Στο μεταξύ ο ευλογημένος Σέργιος, θλιμμένος από την απώλεια του Βάκχου, έκλαιγε και φώναζε «Ποτέ πια αδελφέ μου και συστρατιώτη μου δε θα τραγουδήσουμε μαζί “Πόσο καλό και ευχάριστο είναι για τους αδελφούς να ζουν ενωμένοι”. Εσύ [απεζεύχθης] και ανέβηκες στον παράδεισο και με άφησες στη γή μόνο [μεμονωμένον], χωρίς παρηγοριά».
Μόλις πρόφερε αυτές τις λέξεις, ο ευλογημένος Βάκχος εμφανίστηκε μπροστά του λαμπρός σαν άγγελος, φορώντας στολή αξιωματικού και του είπε: «Γιατί πενθείς και θρηνείς, αδελφέ μου και αν το σώμα μου έχει φύγει από σένα, είμαι ακόμα μαζί σου, ενωμένος, τραγουδώντας προσευχές, ψέλνοντας στον Θεό “θα βαδίσω σύμφωνα με τις εντολές σου και η καρδιά μου θα γίνει καλύτερη”. Βιάσου λοιπόν αδελφέ μου και μέσω μιας όμορφης και τέλειας ομολογίας, ακολούθησε με και απόκτησε με στο τέλος της πορείας. Το δικό μου βραβείο θα είναι να είμαι μαζί σου».
Τζων Μπόσγουελ: Γάμοι μεταξύ ανδρών. Οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις στην αρχαία Ελλάδα, Ρώμη και μεσαιωνική Ευρώπη (Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, 2004)
(συνεχίζεται)
Η παρέλαση του Σέργιου και του Βάκχου μέσα από τους δρόμους της πόλης, θυμίζει την ποινή για τις ομοφυλοφιλικές πράξεις όπως περιγράφεται από τον Προκόπιο (Μυστική ιστορία, 11), τον Μαλάλα και τον Θεοφάνη. Η ποινή αυτή ήταν μεταγενέστερη της υποτιθέμενης ημερομηνίας (309 μ.Χ.) του μαρτυρίου των αγίων, μπορεί όμως να προηγείται χρονικά από την περίοδο στην οποία έζησαν πραγματικά. Από την άλλη πλευρά, δεν αναφέρεται στη βιογραφία τους κανένα ερωτικό έγκλημα. Αντίθετα, μετά από μια σημαντική θεολογική συζήτηση για τα πλεονεκτήματα του μονοθεϊσμού επί της ειδωλολατρίας, ο εξοργισμένος αυτοκράτορας τους αντικατέστησε στο στρατό με αυτούς που τους είχαν κατηγορήσει και τους έστειλε σε μια απομακρυσμένη επαρχία. Εκεί όπου είχε τοποθετήσει τον φίλο τους. Σε ένα γράμμα τούς έλεγε πως αν μετανοούσαν θα τους συγχωρούσε και θα επέστρεφαν στη Ρώμη, «αν όμως δεν πεισθούν και επιμένουν στην ανίερη πίστη τους, τότε τιμωρήστε τους με βαρύτερες ποινές και αφαιρέστε τους κάθε ελπίδα ζωής με την απειλή του ξίφους. Αντίο». Στο δρόμο «οι δυο τους τραγουδούσαν ψαλμούς και προσεύχονταν σαν να είχαν ένα στόμα» (και πάλι αναφορά στον Τερτυλλιανό για τον γάμο ετεροφύλων).
Ο Βάκχος χτυπήθηκε μέχρι θανάτου και οι εκτελεστές του εξαντλήθηκαν από την προσπάθεια. Ο Σέργιος, στον οποίο ο Αντίοχος όφειλε τη θέση του, επέστρεψε στη φυλακή.
Ο Δούκας, εξαντλημένος από την ήττα του, διέταξε να μην ταφεί η σωρός [του Βάκχου] αλλά να την πετάξουν έξω για να τη φάνε τα σκυλιά, τα άγρια ζώα και τα πουλιά γύρω από το στρατόπεδο. Έπειτα σηκώθηκε να φύγει. Αμέσως μόλις πέταξαν το πτώμα σε κάποια απόσταση από το στρατόπεδο συγκεντρώθηκαν γύρω του πολλά ζώα. Όμως τα πουλιά που πέταγαν από πάνω του τον φύλαγαν και δεν άφηναν τα αιμοδιψή ζώα να τον ακουμπήσουν.
Στο μεταξύ ο ευλογημένος Σέργιος, θλιμμένος από την απώλεια του Βάκχου, έκλαιγε και φώναζε «Ποτέ πια αδελφέ μου και συστρατιώτη μου δε θα τραγουδήσουμε μαζί “Πόσο καλό και ευχάριστο είναι για τους αδελφούς να ζουν ενωμένοι”. Εσύ [απεζεύχθης] και ανέβηκες στον παράδεισο και με άφησες στη γή μόνο [μεμονωμένον], χωρίς παρηγοριά».
Μόλις πρόφερε αυτές τις λέξεις, ο ευλογημένος Βάκχος εμφανίστηκε μπροστά του λαμπρός σαν άγγελος, φορώντας στολή αξιωματικού και του είπε: «Γιατί πενθείς και θρηνείς, αδελφέ μου και αν το σώμα μου έχει φύγει από σένα, είμαι ακόμα μαζί σου, ενωμένος, τραγουδώντας προσευχές, ψέλνοντας στον Θεό “θα βαδίσω σύμφωνα με τις εντολές σου και η καρδιά μου θα γίνει καλύτερη”. Βιάσου λοιπόν αδελφέ μου και μέσω μιας όμορφης και τέλειας ομολογίας, ακολούθησε με και απόκτησε με στο τέλος της πορείας. Το δικό μου βραβείο θα είναι να είμαι μαζί σου».
Τζων Μπόσγουελ: Γάμοι μεταξύ ανδρών. Οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις στην αρχαία Ελλάδα, Ρώμη και μεσαιωνική Ευρώπη (Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, 2004)
(συνεχίζεται)
.
2 σχόλια:
Πέρσι διάβασα τον βιβλίο του Καραγάτση,έρχεσαι σε επαφή με τη θρησκεία αλλά μ'έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο καυστικό,σατιρικό καμιά σχέση με εκκλησιαστική ρητορεία και αμπελοφιλοσοφίες!Εξιστορεί άλλοτε σοβαρά κι άλλοτε με ευτράπελο τρόπο τον Ελληνισμό.Εξαιρετικό βιβλίο!
Συχνά ο Καραγάτσης αναφέρει μέσα στα βιβλία του παιδοφιλία,σεξουαλισμό,ομοφυλοφιλία...εκπληκτικός συγγραφέας
Σύντομα θα υπάρξει ανάρτηση ειδικά αφιερωμένη στο βιβλίο του Καραγάτση.
Νομίζω ότι εκεί θα μπορέσουμε να συζητήσουμε διεξοδικά το θέμα.
Δημοσίευση σχολίου