.
Το μυστικό lifestyle της Αριστεράς
Πάνε πια κι οι μετανάστες. Τώρα της μόδας είναι τα Greek Riots!
του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου (Lifo, 5-2-2009)
«Πάλι για μετανάστες;» με ρώτησε το κορίτσι με την επιτηδευμένη κούραση, αργοκινώντας ελλειψοειδώς τους βολβούς των ματιών του μέσα στις κόγχες τους. Εννοούσε: «Πάλι γι' αυτούς γράφετε στη LifO; Ήμαρτον!».
Δεν το είχα σκεφτεί. Ναι, γράφουμε και ξαναγράφουμε - αφού το πρόβλημα παραμένει. Ίσως πιο οξυμένο από πριν. Αλλά όντως δεν το είχα σκεφτεί ότι και στις ευαισθησίες υπάρχει κούραση - και μόδα. Ακτιβιστικό lifestyle, δηλαδή.
Στο λεγόμενο «χώρο» από καιρού εις καιρόν πέφτει το σύνθημα για κάτι για το οποίο είναι πρέπον να υποφέρεις και να διαδηλώνεις. Όλοι μαζί ξεκινούν το θρήνο και όλοι μαζί τον τερματίζουν. Κάποτε λατρεύαμε να πονάμε για τα τζάνκι, τους φυλακισμένους και τους άστεγους. Τώρα (αν και τα τζανκι, οι φυλακισμένοι και άστεγοι υποφέρουν ακριβώς όπως πριν) η τάση είναι να μιλάς για τα Greek Riots, την Οικολογία και την Εταιρική Ευθύνη. Τζάνκις; Αχ, όχι πάλι! Άστεγοι; Έλεος! Οι τάσεις στρέφουν τις καρδιές σε νέα μετερίζια! Αλλά αυτή η μικρή αλλαγή στην ακτιβιστική ατζέντα ενδεχομένως να κρύβει το μυστικό lifestyle μιας μεγάλης αναισθησίας. Ίσως.
Αλλά γιατί κανείς να προσποιείται τον ευαίσθητο; Όσοι έζησαν, όπως εγώ, το μουσάτο αναβρασμό της μεταπολίτευσης, με τα αμφιθέατρα να πάλλονται από στρατευμένη καύλα, ξέρουν. Θέλεις να είσαι στις διαδηλώσεις για τον αγώνα των Σαντινίστας ασφαλώς διότι σε σπρώχνει ένα αίσθημα δικαίου, αλλά κυρίως διότι στο συγκεκριμένο χώρο και στο συγκεκριμένο χρόνο this is the place to be. Η χοτ εμπροσθοφυλακή. Το αμφιθέατρο του '76. Οι μετανάστες του 2000. Τα Riots του 2008.
Δεν εννοώ ότι όλοι οι ακτιβισμοί είναι πράξεις μόδας - κάθε άλλο. Εννοώ ότι αργά ή γρήγορα τους περιλαβαίνουν τα media και τους κάνουν μόδα. Τότε ακριβώς το σκουλήκι του lifestyle μπαίνει στην ουσία τους και αλλοιώνει το σκοπό τους. Η δράση γίνεται θέαμα. Και το δέον «must». Είναι θέμα χρόνου να δουν φως και να μπουν όσοι, ζώντας νωθρά, ψάχνουν αυθεντικότητα και δράση. Οι ακτιβιστές του γλυκού νερού. Δεν έχουν απαραιτήτως κακό σκοπό, έχουν όμως ασθενική σάρκα. Και αφού κατσιάσουν με αχρείαστα χάδια και λόγια τον Αναξιοπαθούντα του momentum, βαριούνται και στρέφουν το πρόσωπο σε νέους καημένους για να τους λούσουν στο ελεητικό ψιλόβροχο της φλυαρίας τους. Πράξεις μηδέν, συνέχεια μηδέν, μνήμη μηδέν.
Τέτοιες συμπεριφορές είναι μάλλον αστικό σύμπτωμα. Τις γεννά η ανάγκη να ενωθούμε με το εκάστοτε real thing. Που είναι ζόρικο, ανατρεπτικό και βεβαίως «αυθεντικό». Τις ακολουθούν κυρίως αστοί και μικροαστοί - διότι αυτοί έχουν συνήθως καιρό για πλήξη. Και παρενδυτισμό. Ο Βασίλης Τσιτσάνης έγραψε ένα σαρδόνιο τραγούδι που τα λέει όλα, όταν είδε τα ταπεινά μπουζούκια του να πλημμυρίζουν με Κολωνακιώτες που συμπεριφέρονταν βαριά.
Αν θυμάμαι καλά, λέει: «Μπορεί να ζεις στο Κολωνάκ ,/ μα λαχταράς το μπουζουκάκι είσαι το φρούτο του καιρού ο μάγκας του γλυκού νερού».
Κάνοντας ένα γενναίο συνειρμό, δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα.
Το μυστικό lifestyle της Αριστεράς
Πάνε πια κι οι μετανάστες. Τώρα της μόδας είναι τα Greek Riots!
του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου (Lifo, 5-2-2009)
«Πάλι για μετανάστες;» με ρώτησε το κορίτσι με την επιτηδευμένη κούραση, αργοκινώντας ελλειψοειδώς τους βολβούς των ματιών του μέσα στις κόγχες τους. Εννοούσε: «Πάλι γι' αυτούς γράφετε στη LifO; Ήμαρτον!».
Δεν το είχα σκεφτεί. Ναι, γράφουμε και ξαναγράφουμε - αφού το πρόβλημα παραμένει. Ίσως πιο οξυμένο από πριν. Αλλά όντως δεν το είχα σκεφτεί ότι και στις ευαισθησίες υπάρχει κούραση - και μόδα. Ακτιβιστικό lifestyle, δηλαδή.
Στο λεγόμενο «χώρο» από καιρού εις καιρόν πέφτει το σύνθημα για κάτι για το οποίο είναι πρέπον να υποφέρεις και να διαδηλώνεις. Όλοι μαζί ξεκινούν το θρήνο και όλοι μαζί τον τερματίζουν. Κάποτε λατρεύαμε να πονάμε για τα τζάνκι, τους φυλακισμένους και τους άστεγους. Τώρα (αν και τα τζανκι, οι φυλακισμένοι και άστεγοι υποφέρουν ακριβώς όπως πριν) η τάση είναι να μιλάς για τα Greek Riots, την Οικολογία και την Εταιρική Ευθύνη. Τζάνκις; Αχ, όχι πάλι! Άστεγοι; Έλεος! Οι τάσεις στρέφουν τις καρδιές σε νέα μετερίζια! Αλλά αυτή η μικρή αλλαγή στην ακτιβιστική ατζέντα ενδεχομένως να κρύβει το μυστικό lifestyle μιας μεγάλης αναισθησίας. Ίσως.
Αλλά γιατί κανείς να προσποιείται τον ευαίσθητο; Όσοι έζησαν, όπως εγώ, το μουσάτο αναβρασμό της μεταπολίτευσης, με τα αμφιθέατρα να πάλλονται από στρατευμένη καύλα, ξέρουν. Θέλεις να είσαι στις διαδηλώσεις για τον αγώνα των Σαντινίστας ασφαλώς διότι σε σπρώχνει ένα αίσθημα δικαίου, αλλά κυρίως διότι στο συγκεκριμένο χώρο και στο συγκεκριμένο χρόνο this is the place to be. Η χοτ εμπροσθοφυλακή. Το αμφιθέατρο του '76. Οι μετανάστες του 2000. Τα Riots του 2008.
Δεν εννοώ ότι όλοι οι ακτιβισμοί είναι πράξεις μόδας - κάθε άλλο. Εννοώ ότι αργά ή γρήγορα τους περιλαβαίνουν τα media και τους κάνουν μόδα. Τότε ακριβώς το σκουλήκι του lifestyle μπαίνει στην ουσία τους και αλλοιώνει το σκοπό τους. Η δράση γίνεται θέαμα. Και το δέον «must». Είναι θέμα χρόνου να δουν φως και να μπουν όσοι, ζώντας νωθρά, ψάχνουν αυθεντικότητα και δράση. Οι ακτιβιστές του γλυκού νερού. Δεν έχουν απαραιτήτως κακό σκοπό, έχουν όμως ασθενική σάρκα. Και αφού κατσιάσουν με αχρείαστα χάδια και λόγια τον Αναξιοπαθούντα του momentum, βαριούνται και στρέφουν το πρόσωπο σε νέους καημένους για να τους λούσουν στο ελεητικό ψιλόβροχο της φλυαρίας τους. Πράξεις μηδέν, συνέχεια μηδέν, μνήμη μηδέν.
Τέτοιες συμπεριφορές είναι μάλλον αστικό σύμπτωμα. Τις γεννά η ανάγκη να ενωθούμε με το εκάστοτε real thing. Που είναι ζόρικο, ανατρεπτικό και βεβαίως «αυθεντικό». Τις ακολουθούν κυρίως αστοί και μικροαστοί - διότι αυτοί έχουν συνήθως καιρό για πλήξη. Και παρενδυτισμό. Ο Βασίλης Τσιτσάνης έγραψε ένα σαρδόνιο τραγούδι που τα λέει όλα, όταν είδε τα ταπεινά μπουζούκια του να πλημμυρίζουν με Κολωνακιώτες που συμπεριφέρονταν βαριά.
Αν θυμάμαι καλά, λέει: «Μπορεί να ζεις στο Κολωνάκ ,/ μα λαχταράς το μπουζουκάκι είσαι το φρούτο του καιρού ο μάγκας του γλυκού νερού».
Κάνοντας ένα γενναίο συνειρμό, δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα.
.
16 σχόλια:
χεχ...κι ο τσαγκαρουσιάνος είναι εκτός του lifestyle σαν να λέμε τώρα...
"σκουλίκι του lifestyle" διαβάζω...τί πολέμιος πιά βρε παιδί μου...
Kαι ο λόγος που συμπεριέλαβες αυτό το κείμενο στο μπλογκ σου;
Αν συμπεριέλαβα το κείμενο στο μπλογκ είναι γιατί
1- όπως όλοι γνωρίζουμε τα gay rights περιέργως(;) ποτέ δεν ήρθαν στη μόδα για την αριστερά και
2- για πολλούς ομοφυλόφιλους, με κάποια γκέι μπλογκ ως χαρακτηριστικά παραδείγματα, η περιστασιακή επίδειξη ευαισθησίας για τα δικαιώματα των κάθε λογής "άλλων" φαίνεται να αποτελεί έναν εύκολο τρόπο κοινωνικής ένταξης κι αποδοχής από την ετεροφυλοφιλική πλειονότητα, έστω κι αν χρειαστεί να αποσιωπήσουν τη στέρηση των δικών τους δικαιωμάτων, έστω κι αν χρειαστεί να λογοκρίνουν εκείνους που θα τους την υπενθυμίσουν.
@ erva
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου.
Θυμάμαι είχα γράψει σε κάποιο μπλογκ ότι αν ο 15χρονος είχε δολοφονηθεί στο Ζάπειο και όχι στα Εξάρχεια κανείς δεν θά χε δώσει δεκάρα. Μου απάντησαν ότι λειτουργώ "εγωιστικά".
Για να μην μιλήσουμε για τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνονται δεξιά και αριστερά σχετικά με τα δικαιώματα των παλαιστίνιων χωρίς ποτέ βέβαια κανείς να ασχοληθεί με τα ζόρια που τραβάνε οι παλαιστίνιοι ομοφυλόφιλοι. Θέμα με το οποίο που σκοπεύω να ασχοληθώ σε προσεχή μου ανάρτηση.
Εγώ δεν έχω δει πολλά γκέυ μπλογκ να δείχνουν ευαισθησία για τις ανάγκες των "άλλων", έστω και περιστασιακή και υποκριτική. Τα περισσότερα είναι σταθερά στον κόσμο τους κι ασχολούνται αποκλειστικά με τα θέματα του γκέυ λάιφσταϊλ- ούτε καν με τα λοατ θέματα, ή έστω την γκέυ απελευθέρωση. Τα στρέητ μπλογκ είναι που ασχολούνται με το κοινωνικό θέμα της μοδός (και μετά γυρνάνε στο ποδόσφαιρο και τα πολιτικά τους, δηλαδή το ποδόσφαιρο).
Και, καλό είναι αυτό δηλαδή; Ο καθένας μόνος του, να κοιτάει να βολέψει την πάρτη του και ας πάνε να πνιγούνε όλοι οι άλλοι; Και πού μας βοηθάει αυτό, εμάς τα λοατ άτομα; Ή οποιονδήποτε δηλαδή;
Για τον "γκέυ ραγιαδισμό" που λες, ΟΚ, αν υφίσταται όντως (εγώ δεν τον έχω δει). Αλλά κάποτε πρέπει να την προσεγγίσουμε κι αυτήν την γκέυ πλειονότητα, με κάποιον τρόπο ιδίως επειδή στην καθημερινή μας ζωη κάποιοι ζούμε μέσα σ' αυτήν ως μέρος της (κι όχι ως εύκολα αναγνωρίσιμοι "άλλοι").
Btw, τί ακριβώς είναι "τα τζάνκι;"
Το να είναι κανείς σταθερός στη θεματολογία του, αν μη τι άλλο, δείχνει συνέπεια και ανάληψη από μέρους του του σχετικού κόστους των επιλογών του σε βάθος χρόνου.
Αλίμονο μας όμως από τους άλλους, τους "ευαίσθητους", που εξαγοράζουν θαυμασμό, εύσημα προοδευτικότητας ή τη σωτηρία της ψυχής τους το με περιστασιακό ενδιαφέρον τους για θέματα "ανθρωπισμού, οικολογίας κλπ", στην ανάγκη μάλιστα προπηλακίζοντας με τον χειρότερο τρόπο όποιον έχει διαφορετική άποψη ή σκεπτικό.
Επιπολαιότητα στην καλύτερη περίπτωση, ιδιοτελής τραμπουκισμός στη χειρότερη.
Και μεσομακροπρόθεσμο όφελος για την κοινωνία, μηδέν.
Καλά, ποιά γκέυ μπλογκς εννοείς; Εγώ για οικολογικά θέματα μόνο τον Θωμά Ξωμερίτη ξέρω που είναι και γκέυ, κι όσο για γενικά ανθρωπιστικά θέματα, δεν βλέπω κανέναν ν' ασχολείται συγκεκριμμένα. Η αλήθεια είναι οτι δεν διαβάζω και πολλά γκέυ μπλογκ τελευταία, αλλά δεν έχω προσέξει φαινόμενα προπηλακισμού (λεκτικού, φαντάζομαι!) ή λογοκρισίας, σε κανένα.
Πάντως κι εσύ μην πέφτεις στη λούμπα να τα θεωρείς όλα ψευτοευαισθησίες. Είναι και κόσμος που νοιάζεται και για τα δικαιώματα ομάδων στις οποίες δεν ανήκει. Ας πούμε, τα δικαιώματα των γκέυς δεν τα υποστηρίζουν μόνο γκέυς (αλλά οι περισσότεροι γκέυς δεν φαίνεται να ξέρουν οτι υπάρχουν κι άλλα δικαιώματα- αυτό πώς σου φαίνεται;)
Δεν έχει παρατηρήσει φαινόμενα προπηλακισμού...
Lol :-)
Παντως δεν ειναι απαραιτητα κακο ενα μπλογκ να ειναι μονοθεματικο απο τη στιγμη βεβαια που δεν τιθεται θεμα ιεραρχιας κοινωνικων ζητηματων. π.χ. εγω ασχολουμαι με την οικολογια και αυτο ειναι πιο σημαντικο απο ζητηματα lgbt ή οτιδηποτε.
Το ιδανικο για μενα θα ηταν μονοθεματικα ή και πολυθεματικα μπλογκς ή κινηματα (απο εκει ξεκιναει η σκεψη μου) να συνυπαρχουν σε ενα πλασιο συνεργασιας.
Οπως το σκεφτομαι ειναι προτιμοτερο να ξεκινας απο ενα κομματι για να προσεγγισεις τη μεγαλη εικονα και να την αλλαξεις εν τελει.
Ναί, κοίτα να δείς, εγώ δε χαίρομαι που σε έβρισα, και στεναχωριέμαι που τσακωθήκαμε. Ήρθες όμως μες' το μπλογκ μου και μου υποστήριζες, αναλυτικά και μ' επιχειρήματα, οτι δεν υπάρχουν μπαϊσέξουαλς- δηλαδή εγώ. Ε τώρα αυτό πώς γίνεται, να υποστηρίζεις την ταυτότητά σου έτσι δυναμικά και αγωνιστικά και μετά να ειρωνεύεσαι και ν' απαξιώνεις εκείνες όλων των άλλων; Εννοείται οτι θα σε βρίσω και θα σε σβήσω, άμα τα κάνεις αυτά- όχι εσένα, οποιονδήποτε! Όπως μου ζήτησες να σβήσω τα σχόλια της Στέλλας που σου επιτέθηκε με ομοφοβικές βρισιές, γιατί περίμενες να δεχτώ εσένα να μου λες τα τρισχειρότερα;
Γιατί εντάξει, εσένα σε πείραξε που σε είπα βλάχο και γελοίο υποκείμενο, εσύ όμως μου είπες, ξαναλέω, οτι δεν υπάρχω, οτι δεν έχω συγκροτημένη ερωτική ταυτότητα, οτι είμαι ένας παραπλανημένος γκέυ που πάει να παραστήσει τον άντρα... τέτοια. Αυτά δεν είναι "απόψεις" να τις κουβεντιάσουμε με το καφεδάκι μας. Τί θα κουβεντιάσουμε, αν δικαιούσαι να ορίσεις τη σεξουαλικότητά μου και την ταυτότητά μου;
Και ξέρεις, εσύ άμα λάχει μου τραβάς και μια μήνυση για εξύβριση, που θα την αναγνωρίσουν και τα δικαστήρια ως τέτοια. Εμένα, από σένα, που πας να αρνηθείς την ύπαρξή μου (μου βάζεις και την αμφιφυλοφοβία σε εισαγωγικά, ούτε αυτή υπάρχει!), ποιός θα με προστατέψει; Ο μόνος τρόπος που έχω να προστατευτώ από σένα είναι αυτός που εφάρμοσα. Σε σβήνω και σε αγνοώ, δε θέλω ν' ασχοληθώ μαζί σου άλλο.
Σε παρακαλώ λοιπόν να το αφήσεις να λήξει εδώ το θέμα. Βλέπεις οτι εγώ δεν έχω διάθεση να το συνεχίσω, εσύ γιατί επιμένεις; Θες δεύτερο γύρο, σώνει και ντέ; Γιατί, θα βγεί τίποτα; Μίλα εσύ για τα δικαιώματά σου, να μιλήσω εγώ για τα δικά μου, και άσε, αφού δεν υπάρχουν μπαϊσέξουαλς, μην ασχολείσαι μαζί τους και δεν ασχολούνται κι αυτοί μαζί σου κι είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.
@ stassa
Eγώ σου ζήτησα να διαγράψεις υβριστικά σχόλια προς το πρόσωπό μου και τίποτε άλλο. Δεν σου ζήτησα να προσθέσεις δικά σου. Και στο ζήτησα όχι γιατί αυτά τα σχόλια ήταν ομοφοβικά αλλά επειδή καταφέροταν προσωπικά εναντίον μου.
Τώρα για το αν και κατά πόσο αμφισβήτησα την ύπαρξη των αμφιφυλόφιλων αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε γιατί διέγραψες τα αντίστοιχα σχόλια. Οπότε οποιαδήποτε επαναφορά της συγκεκριμένης συζήτησης απλά δημιουργεί εντυπώσεις με αρκετά μονόπλευρο τρόπο.
Σε μια συζήτηση μπορώ να δεχτώ ότι έχω άδικο χίλιες φορές -ακόμα και ότι μπορεί να είμαι αναίσθητος απέναντι σε ανθρώπους διαφορετικούς από μένα με βάση τις δικές μου εμπειρίες και μόνο. Δεν μπορώ να θεωρήσω όμως ότι αυτό που συνέβη στη συνέχεια ήταν μια τυχαία παρεκτροπή εκ μέρους σου που οφείλεται στη φόρτιση της στιγμής. 'Ανοιξες το συγκεκριμένο θέμα από το πουθενά και πολύ φοβάμαι πως ό,τι κι αν έλεγα η κατάληξη ήταν προδιαγεγραμμένη. Τους λόγους δεν τους γνωρίζω αλλά μπορώ να τους φανταστώ.
'Οπως και αυτά που αναφέρει ο erva στα παραπάνω σχόλια δεν γίνονται τυχαία ούτε αποτελούν απλά ενδείξεις "υπερβάλλοντα ιδεολογικού ζήλου". Και για να σε βοηθήσω, δεν αναφέρεται στη δική σου περίπτωση αλλά σε διαγραφές σχολίων και λογοκρισίες για υποτιθέμενη προσβολή των αρχών της τρέχουσας "αριστεροφροσύνης" και "αμφισβήτησης" από κάποια άλλα LGBT μπλογκ (με έμφαση στο L για να σε βοηθήσω ακόμα περισσότερο) όπου θα περίμενε κανείς τουλάχιστον περισσότερη αλληλεγγύη και λιγότερη ταύτιση με τις αρχές τις εκάστοτε ετεροφυλικής πλειοψηφίας, αριστερής ή δεξιάς.
Αλλά επαναλαμβάνω ότι τίποτα από όλα αυτά δεν είναι τυχαίο. Αντιθέτως είναι απόλυτα αναμενόμενα. Τόσο θλιβερά αναμενόμενα όσο και η αέναη επανάληψη της ιστορίας και των λαθών της.
Στην ηλικία μου, εμπειρικά, έμαθα ότι οι προθέσεις και τα έργα κρίνονται στο τι σε βάθος χρόνου και το πώς.
Φαινόμενα εκ των υστέρων διαγραφής σχολίων με προσθήκη πρόσθετου μονόπλευρου σχολιασμού για την ανάδειξη του αγωνιστικού προφίλ ή την απρόσκοπτη προβολή επιλεκτικών ευαισθησιών των οικοδεσποτων/οικοδεσποινίδων ιστολόγων δεν μπορεί παρά να είναι θλιβεροί προάγγελλοι χειρότερων μελλοντικών συμπεριφορών.
Οπως το σκεφτομαι ειναι προτιμοτερο να ξεκινας απο ενα κομματι για να προσεγγισεις τη μεγαλη εικονα και να την αλλαξεις εν τελει.
femmeboi, θα συμφωνήσω μαζί σου, ιδιαίτερα αν το κομμάτι το γνωρίζεις καλά και μπορείς να χειριστείς την αναγωγή/προβολή του στο όλον με τρόπο ειλικρινή και έντιμο.
Gay Super Hero,
Ο έρβα δεν μου είπε ακόμη για ποιά γκέυ μπλογκς μιλούσε. Προφανώς δε μιλούσε για το δικό μου. Εγώ δεν είμαι γκέυ. Επίσης προφανώς ομως, το "λολ, δεν έχει δει προπηλακισμούς" που άφησες πήγαινε σ' εμένα. Για τα σχόλια της Στέλλας, όπως είδες έσβησα ό,τι είχε αφήσει εκείνες τις μέρες. Αν είχε αφήσει ένα σκέτο υβριστικό σχόλιο, θα είχα σβήσει αυτό και τα άλλα δεν θα τα είχα πειράξει. Μερικές μέρες πριν από αυτό όμως είχα δηλώσει οτι δε θα δεχτώ ρατσιστικά σχόλια, και σχολιαστές, οπότε φύγανε όλα. Είχα κι άλλο λόγο να τα σβήσω: μου έφερε τη βεντέτα σας στο μπλογκ μου και δεν είχα καμμία όρεξη.
Τώρα, στο θέμα μας, μπορούμε να ξέρουμε τί είπες. Εσύ το θυμάσαι κι εγώ έχω κρατήσει τα σχόλια. Αν θες, δες'τα και πες μου αν είναι δικά σου ή όχι. Τα ανδημοσιεύω εδώ (με την άδεια πάντα του έρβα).
1.
Αν εννοείς αυτό που έγραψα στον ElementsTV, να σου εξηγήσω ότι οι άντρες που συνήθως αναζητούν ερωτικές γνωριμίες μέσω γκέι ιστοσελίδων και δηλώνουν "bisexual" συνήθως είναι bisexual όσο εγώ είμαι ο πάπας. Απλά θεωρούν ότι αυτή η ταμπέλα τους κάνει περισσότερο "σέξυ", "αρρενωπούς" και "επιθυμητούς" (αυτό εννοώ όταν έγραψα ότι πρόκειται για πόζα). Ή δηλώνουν bisexual αποκλειστικά και μόνο όταν συναναστρέφονται ομοφυλόφιλους και straight όταν συναναστρέφονται με straight.
Το σχόλιο αναφερόταν λοιπόν στις συγκεκριμένες διαδικασίες εύρεσης συντρόφου που περιγράφει ο συγκεκριμένος μπλόγκερ. Και αποτελεί κοινωνιολογική παρατήρηση και όχι φοβικό-οτιδήποτε.
Ανάρτηση από τον/τη gay super hero στο Η Ζωη στην Κατηραμενη Νησο τη Τετάρτη, 7 Ιανουάριος 2009 12:12:00 πμ EET
2.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σου εξηγήσω πόσο έχει κακοπάθει ο όρος bisexual ή τί σημαίνει ακριβώς για το μέσο γκέι ή τη μέση λεσβία. Για τους περισσότερους είναι απλά μια ταμπέλα την οποία χρησιμοποιούν ενοχικοί ομοφυλόφιλοι και άνθρωποι που προσπαθούν να περιορίσουν τις συναναστροφές τους με το ίδιο φύλο σε μερικές γρήγορες σεξουαλικές συνευρέσεις. Δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί να υπάρχουν και πραγματικοί bisexual με την έννοια των ανθρώπων που σε διαφορετικές φάσεις της ζωής τους εκφράζονται μέσω της επαφής με άτομα κάποτε τους ενός και κάποτε του άλλου φύλου. Αμφιβάλλω όμως για το κατά πόσο όλοι αυτοί που χρησιμοποιούν τον όρο ανήκουν όντως σε αυτήν κατηγορία.
Εν πάση περιπτώση μια που μιλάμε για το ένα τέταρτο του περίφημου ακρωνυμίου GLBT μπορούν οι ίδιοι να κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί και να συνεισφέρουν στον κοινό αγώνα ώστε να μην μιλάω εγώ για λογαριασμό τους. Ας μας δείξουν οι ίδιοι ότι υπάρχουν ως συγκροτημένη και συνειδητή ερωτική ταυτότητα και έξω από τις σελίδες ερωτικών γνωριμιών.
Ανάρτηση από τον/τη gay super hero στο Η Ζωη στην Κατηραμενη Νησο τη Τετάρτη, 7 Ιανουάριος 2009 7:33:00 πμ EET
Δεν μπορώ να ξέρω γιατί φαντάζεσαι οτι ήθελα να τσακωθώ μαζί σου. Αν όμως πίστευες έτσι, γιατί δεν κοίταξες να τα μπαλώσεις κι εσύ κάπως, αλλά κοίταξες να μου πεις αυτά ακριβώς που (δεν μπορεί να μην) ήξερες οτι θα με κάνουνε μπαρούτι; Υποτίθεται οτι όταν "συζητάμε" για τη σεξουαλικότητα του άλλου, δείχνουμε και μια λεπτότητα, όχι λέμε ό,τι μας κατέβει κι όποιον πάρει ο χάρος. Θέλω να σου πώ, κι εγώ μπορώ να φανταστώ διάφορα κίνητρα στη συμπεριφορά σου, προσωπικά, ψυχολογικά, ό,τι θες. Εκείνο που ξέρω όμως σίγουρα είναι αυτό που έγινε: μου έκανες ολόκληρη ανάλυση για να μου πεις οτι δεν υπάρχω "έξω από τις σελίδες ερωτικών γνωριμιών".
@ stassa
Μπράβο. Χαίρομαι που κρατάς αυτά που δεν αφήνεις να διαβάζουν οι άλλοι ώστε να μπορέσουν όλοι να κρίνουν τί ακριβώς προκαλεί τις τρικυμίες στα διάφορα φλιτζάνια.
Και μια που δημοσίευσες επιτέλους τα σχόλια που έσβησες, θα μου επιτρέψεις να δημοσιεύσω κι εγώ με τη σειρά μου την απάντησή σου για να μπορέσουν όλοι να κρίνουν ολοκληρωμένα.
"Δε μου λες βρε γελοίο υποκείμενο, Gay Super Hero, ξεχνάς σε ποιανής το μπλογκ σχολιάζεις, κι επιμένεις οτι δεν υπάρχουνε μπαϊσέξουαλς; Μήπως θες να μου πεις οτι δεν υπάρχω κι εγώ; Μήπως παριστάνω την αμφί επειδή.. τί αλήθεια; Θέλω να το παίξω άντρας; Φοβάμαι μη με πούνε λεσβία; Φοβάμαι μη με πουνε τραβεστί; Τί ρε βλάχο;
Κι αυτά τα σάπια, πού συγκρίνεται ο Χίτλερ με την αμφιφυλοφοβία... εδώ μέσα συγκρίνεται ρε! Εδώ είναι το μπλογκ μου και δεν μπορείς να έρχεσαι και να μου λες οτι δεν υπάρχω, επειδή διάβασες ένα προφίλ στο γκέυνταρ και σου βγήκε μάπα το καρπούζι! Θα μου πεις κι οτι δεν έχω συγκροτημένη ερωτική ταυτότητα. Βρε ούστ από 'δω. Φασιστόμουτρο.
Είπα, ρατσιστικά σχόλια και ρατσιστές σχολιαστές εδώ μέσα, δεν έχουνε φωνή ούτε θέση. Άντε και πολύ σ' ανέχτηκα."
Aνάρτηση από Stassa στο Η Ζωή στην Κατηραμενη Νήσο 7 Ιανουαρίου 2009 10:50:00 πμ EET
Και να ζητήσω προκαταβολικά συγγνώμη από τον erva για την κατάχρηση του χώρου του.
Eπίσης να παραθέσω και αυτά τα δύο σχόλια που είχες αφήσει νωρίτερα εκείνη τη μέρα γιατί κατά την άποψή μου έχουν ιδιαίτερη σημασία:
"Δε θα σου σβήσω τα σχόλια, αλλά να προσέχεις πολύ πώς εκφράζεσαι από 'δω και μπρος γιατί είμαι στο τσακ. Ιδίως αν θες να εξακολουθείς να έχεις τη σημαία με το ουράνιο τόξο στο άβαταρ-. άσε μόνο το ρόζ καλύτερα Αυτά.
Ανάρτηση από Stassa στο Η Ζωή στην Κατηραμένη Νήσο, Τετάρτη, 7 Ιανουάριος 2009 5:13:00 πμ EET
"Μια η Στέλλα που μου βγαίνει ρατσίστρια και ομοφοβική, μια ο gsh που είναι το ίδιο αλλά το έχει εσωτερικεύσει μέχρι εκεί που δεν πάει... κι εγώ ψάχνω να βρω συμμάχους σ' εσάς; Γαμώ τη παναγία μου μέσα. Δεν πάτε όλοι στο διάλο λέω γω... Σας βαρέθηκα! Όλοι για την πάρτη σας είσαστε μόνο και δε σας νοιάζει κανένας άλλος.
Ανάρτηση από Stassa στο Η Ζωή στην Κατηραμένη Νήσο Τετάρτη, 7 Ιανουάριος 2009 5:17:00 πμ EET
Ε ναι, αυτά είναι ακόμη στο μπλογκ μου, δεν τά 'χω σβήσει. Εγώ γι' αυτά εξηγήθηκα. Εσύ, για τα αμφιφυλοφοβικά σου σχόλια, το μόνο που έχεις να πεις είναι οτι αφού τά 'κανες σ' έβρισα;
Ένα μήνα τώρα, που εγώ νομίζω οτι αυτό που σε πείραξε ήτανε που φάνηκες να μην υπολογίζεις τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που λες οτι υπερασπίζεσαι, εσένα εκείνο που σ' έτρωγε ήταν που σε είπα βλάχο...;
Δημοσίευση σχολίου