.
Στις 25 Νοεμβρίου του 1970, μετά από μια δραματική απόπειρα διαμαρτυρίας ενάντια στην δυτικοποίηση της Ιαπωνίας, ο Μισίμα αυτοκτονεί μπροστά σε πλήθος κόσμου με τον παραδοσιακό τρόπο των Ιαπώνων σαμουράι, το σεπόκου.Γιούκιο Μισίμα, ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς παγκοσμίως, γεννήθηκε το 1925 στο Τόκιο και το πραγματικό του όνομα ήταν Κιμιτάκε Χιράοκα. Λογοτέχνης, θεατρικός συγγραφέας, στρατιώτης, πολεμιστής της “Τιμής”…
Ηταν 12:15 το μεσημέρι. Η Ιαπωνία έχανε μια από τις προσωπικότητες που σημάδεψαν ανεξίτηλα τη μεταπολεμική της περίοδο σε όλα σχεδόν τα επίπεδα. Η ανθρωπότητα αποχαιρετούσε έναν από τους σημαντικότερους ανατολικούς λογοτέχνες και δημιουργούς του 20ου αιώνα. Το πρωί της ίδιας μέρας ο Μισίμα είχε ταχυδρομήσει στον εκδότη του το τέταρτο και τελευταίο μέρος της κορυφαίας του επικής τετραλογίας «Η θάλασσα της Γονιμότητας». Η τελετουργική αυτοκτονία του - ύστατη πράξη αντίστασης στην παρακμή της σύγχρονης Ιαπωνίας - δίχασε και προβλημάτισε τους μελετητές του και κατά κάποιον τρόπο αποτέλεσε το τελευταίο κεφάλαιο του έργου του.
Συμβιβασμένος με την ιδέα και την πραγματικότητα του Θανάτου ως αναγκαιότητα, αναζητούσε και σκηνοθετούσε την αισθητική του δικού του θανάτου. Κι ανάμεσα στις μακάβριες πρόβες, δήλωνε: «Θα πεθάνω πριν τα πενήντα μου χρόνια. Αυτό, γιατί θέλω το νεκρό μου κορμί να είναι όμορφο και δυνατό».
Ο Γιούκιο Μισίμα υπερασπίστηκε τις παραδοσιακές αρχές και τα ηρωϊκά πρότυπα των σαμουράι και της Ιαπωνίας αντιμετωπίζοντας συνήθως το σκεπτικισμό και τη χλεύη του ακροατηρίου του. Γράφοντας μ’ ένα λιτό όσο και βαθύ, λεπτοφυή και απρόβλεπτο λυρισμό εξύμνησε το σώμα και το πνεύμα, καθώς και τον θάνατο ως πέρασμα στην αιωνιότητα. Θέλησε να ξυπνήσει την Ιαπωνία από τον κατήφορο της δυτικοποίησης και να εγείρει την αντίσταση προς τα ηρωικά ιδανικά μιας πρώην δοξασμένης χώρας.
Στις 25 Νοεμβρίου του 1970 ο Μισίμα και η ομάδα του των εθνικιστών νέων, που αποκαλούνταν “Τάτε νο κάι”, μπήκαν στο αρχηγείο των ιαπωνικών Δυνάμεων Αυτοάμυνας στην Ιτσιγκάγια στο Τόκυο και το κατέλαβαν. Με έναν πύρινο λόγο από το μπαλκόνι του δευτέρου ορόφου απευθύνθηκε στους απαθείς αξιωματικούς καλώντας τους να σηκώσουν το κεφάλι και να δουν την δοξασμένη Ιαπωνία της παράδοσης και των αιώνιων αξιών του αίματος και της τιμής, ενάντια στην επελαύνουσα ευτελή αμερικανική κουλτούρα.
“Νομίζω ότι ούτε καν με προσέχουν”. Η τελευταία φράση του πριν το ξίφος του σχίσει την κοιλιά του. Ο υπασπιστής του, Μορίτα τον αποκεφάλισε με τρεις προσπάθειες και αυτοκτόνησε και αυτός.
Ο συγκλονιστικός θάνατος του Μισίμα σόκαρε όχι μόνο ολόκληρη την Ιαπωνία, αλλά και τον κόσμο.
(Αναδημοσίευση από το site του Altermedia.info)
Διαβάστε:
(Αναδημοσίευση από το site του Altermedia.info)
Διαβάστε:
Γιουκίο Μισίμα: Η ηθική των σαμουράι στη σύγχρονη Ιαπωνία
Εισαγωγή: Φώτης Τερζάκης Μετάφραση - Επίμετρο: Γιώργος Σ. Βλάχος
Εκδ. «Ερατώ»
3 σχόλια:
Καλημέρα!
Το είχα διαβάσει την εποχή που η ενασχόλησή μου με τις ανατολικές πολεμικές τέχνες ήταν πιο έντονη.
Δεν έχω δυστυχώς διαβάσει άλλα , λογοτεχνικά κείμενά του, για τα οποία κυρίως θαυμάζεται.
Μία από τις αντιφάσεις για τις οποίες αν υπάρχει μετά θάνατον ζωή θα χαμογελάει πικρά...
Μεγάλο κεφάλαιο ο Μισίμα. Διάβασα κάποια βιβλία του πριν μερικά χρόνια, τα οποία μάλλον ατύχησαν στη μετάφραση (σαν βιαστική, του ποδιού) μου φάνηκε. Τον ξανανακάλυψα πριν τρία χρόνια στα αγγλικά και μου άρεσε περισσότερο
Stathis: ένα μικρό δείγμα της γραφής του υπάρχει στην καταχώρηση της 6-11-2006, και νομίζω ότι είναι πολύ χαρακτηριστικό.
Αδαής: Υπάρχουν δυο προβλήματα με τα έργα του Μισίμα.
Το ένα είναι ότι η μετάφραση από τα ιαπωνικά οφείλει να είναι κάτι πολύ πιο ουσιαστικό από μια επιτυχημένη εύρεση των μεταφραστικά ισοδύναμων λέξεων ή της μεταφοράς του ύφους του πρωτότυπου κειμένου. Απαιτείται μια αποτελεσματική απόδοση του ήθους ενός τελείως διαφορετικού και άγνωστου σ’ εμάς τους έλληνες κόσμου. Ευτυχώς όμως τα τελευταία χρόνια οι μεταφράσεις γίνονται πια στα ελληνικά από μεταφραστές του γνωρίζουν την ιαπωνική, την Ιαπωνία και τους ιάπωνες. Αξίζει να ξαναπροσπαθήσεις (π.χ. με τις πρόσφατες εκδόσεις από την Άγρα).
Το άλλο είναι η ειδική περίπτωση του συγκεκριμένου συγγραφέα μέσα στην παράδοση της ίδιας τής χώρας του. Ακόμη και οι ιάπωνες δύσκολα μπορούν να εξηγήσουν με σαφήνεια κάποιες απορίες που αναπόφευκτα προκύπτουν, ιδιαίτερα μάλιστα όταν προχωρεί κανείς στη σύζευξη έργου και ζωής του Μισίμα.
Δημοσίευση σχολίου